Gisteren (8 maart) was het Internationale Vrouwendag.

Uiteraard wou ik daar iets over schrijven. 

 

Vorig jaar (wie van mijn trouwe lezers herinnert zich dit blog nog? :)) schreef ik een halve geschiedenisles over de oorsprong van deze dag en vroeg ik aan jou als lezer: ‘Hoe vier jij jouw vrouw-zijn?’. 

Ik vroeg je ‘Weet je wat het betekent om écht en ten volle een vrouw te zijn?

 

Daarna ging ik in de tekst verder over het feit dat ik volop aan het leren was om ten volle een vrouw te zijn. 

 

Eén jaar later merk ik dat dit thema niet meer aan de orde is voor mij. 

Ik heb doorleefd wat nodig was. 

Gekeken naar wat bekeken wou zijn. 

Voor nu (want je weet nooit wanneer er misschien weer een laag zichtbaar wordt) voel ik mij helemaal oké met mijn vrouwelijkheid. 

 

Ik was gisteren dan ook de hele dag bezig met de vraag ‘wat wil ik schrijven?’. 

 

Hou ik een betoog over hoe nodig deze dag nog is? 

Lees ik de bijdragen van andere vrouwen en reageer ik daarop met een eigen aanvulling of statement? 

Schrijf ik over de sneeuw als tegenreactie (in de zin van ‘één dag heeft geen zin, het moet elke dag vrouwendag zijn’). 

 

Maar toen ik voorbij mijn hoofd ging en in mijn gevoel kon zakken, kwam er maar één woord boven: RISE!

 

Daar gaat het over!

 

Dat is het thema dat nu speelt bij mij. 

 

Ik ben niet alleen ten volle een vrouw, ik heb ook het recht om mij helemaal te tonen zoals ik ben!

 

Ik schreef dan ook dit tekstje op FaceBook (heb je het gezien?, volg je mij al op FB?):

 

Internationale Vrouwendag. Uiteraard wil ik hier ook iets over zeggen…..

Kort en bondig: RISE!

Lieve vrouw, sta op en toon jou aan de wereld. Doe wat je hier op deze aarde te doen hebt. 

RISE, net als de feniks. 

Want “each time a woman stands up for herself, she stands up for all women.” (Maya Angelou)

 

En dat wens ik iedere vrouw met hart en ziel toe: de durf om op te staan!

 

Uiteraard weet ik ook dat dit spannend is. 

 

Ik vind dat voor mezelf ook spannend. 

 

En daarom is het belangrijk dat we elkaar hier in ondersteunen. 

 

Maandagmorgen stond ik onder de douche en kwam ik op het idee (ja, het universum praat altijd tegen mij in de douche :)) om binnen mijn FB-community de uitdaging te lanceren ‘Stop met bescheiden te zijn’!

 

In deze challenge daag ik de leden van de community (en uiteraard ook mezelf) uit om te stoppen met bescheiden zijn en alles te zeggen, te doen en te delen wat ze eigenlijk wel willen maar nog niet durven!

 

Ik zeg hen letterlijk:

 

Zet die foto online. 

Deel die tekening. 

Laat dat lied horen. 

Laat ons dat artikel lezen. 

Maak die podcast. 

Zeg wat je wil zeggen. 

Geef jouw mening. 

Toon dat je iets goed kan. 

Toon je zoals je bent!

 

Ja, dat is eng.

Maar hoelang gaan we nog in dat enge blijven hangen? 

 

Dus ik daag jullie en mezelf uit om gedurende de maand maart zaken te doen die je normaal gezien niet zou doen onder #stopmetbescheidenzijn en ze te delen. 

 

Want ook jij bent echt wel de beste in …..

 

 

En het resultaat is overweldigend!

 

Gisteren alleen al ben ik anderhalf uur bezig geweest met alles te bekijken, te lezen en te reageren. 

De hele tijd met een lach van oor tot oor en een ziel vol liefde en dankbaarheid. 

 

De kracht van een community, de kracht van steun, de kracht van gezien en gehoord te worden, de kracht van liefde, de kracht van in jezelf te geloven. 

 

En wil je dat nu ook? 

Wil je ook komaf maken met jezelf klein te houden, jezelf te verstoppen en niet te doen waarvoor je hier écht op deze aarde bent? 

Word dan lid van de gratis FB-community en doe mee met de uitdaging #stopmetbescheidentezijn

 

RISE!