Ik las gisteren het artikel ‘Waar is de nieuwe wereld?’ van de Nieuwe Balans Energie.
Daarin was er één zinnetje dat enorm bij mij binnenkwam: “Kies je voor mee lijden of ga je mee leiden?”.
In eerste instantie zou je denken ‘maar dat is toch simpel hé Vicky: mee leiden natuurlijk’.
En dat klopt natuurlijk ook.
Ik leid mee.
Ik ken mijn zielsmissie.
Ik kom naar buiten met mijn boodschap.
Ik leef mijn leven zoveel mogelijk geleid door mijn ziel.
Ik begeleid, faciliteer en maak ruimte voor transformatieprocessen bij ‘mijn vrouwen’.
Ik ben voortdurend aan het werk met mijn eigen innerlijke groei en maak hiervan ook mijn hoogste prioriteit.
En toch lijd ik ook mee.
Gisteren had ik eveneens een gesprek met mijn coach (ja, ‘toevallig’ las ik het artikel ná mijn gesprek).
Zij stelde mij de vraag ‘wat is nu jouw allergrootste angst?”.
Vroeger zou ik direct hebben geantwoord ‘uitgelachen worden’.
Een verleden van pesterijen had kwetsuren nagelaten.
Deze zijn ondertussen geheeld (ja, ik kan jou dat ook leren mocht je zelf wél nog last hebben van dergelijke kwetsuren).
‘Mij eenzaam voelen’ zou een meer recent antwoord zijn geweest op deze vraag.
Maar ook dat is zich aan het herstellen (ja, ook hier kan ik jou helpen).
Hoe meer ik op mijn intuïtieve kracht als oude ziel begint te vertrouwen, hoe meer ik voel dat ik niet alleen ben en dat er voor mij wordt gezorgd.
Zo kreeg ik deze morgen de ingeving om naar het Instagram kanaal te kijken van een persoon die ik wel ken maar niet actief volg.
Daar stond een - voor mij op dit moment - heel passende aanbod waar ik mij dan ook onmiddellijk voor heb ingeschreven.
Hoe kan het anders dan dat er mij hier een weg wordt getoond?
Wat is het antwoord dan wel op de vraag wat nú mijn grootste angst is?
Het oprechte antwoord nu is dat ik het niet weet.
Ik heb een sterk innerlijk weten dat ik een volgende stap te zetten heb.
Een naar buiten komen op een andere, meer ‘volledige’ manier.
De vrouwen die in een 1 op 1 begeleiding zijn bij mij kunnen bevestigen dat ze mij echt zien.
Ook tijdens een webinar voelt men - zo hoor ik het toch telkens in de feedback - mijn energie en mijn passie.
Maar daarnaast zet ik mezelf niet echt in beeld.
Niet op sociale media, niet op een voordacht of andere spreekgelegenheid, niet op een netwerkbijeenkomst. En een fotoshoot staat al máánden op de ‘to do’ lijst maar ‘het komt er niet van’.
In dergelijke zaken sta ik nog heel erg op de rem.
En eerlijk gezegd, ik word er kotsmisselijk van.
Waarom?
Waarom vecht ik zo tegen mezelf om die volgende stap te nemen?
Terwijl ik wéét dat dit de weg van mijn ziel is.
Niet vanuit ego of vanuit ijdelheid (en ja, mijn innerlijke criticus vindt dit heel zeker wél zo) maar vanuit dienstbaarheid en daarin meegaan met dit digitale tijdperk.
Want de tijd dat iedereen in het dorp automatisch wist waar de healer woont, is ondertussen al een tijdje voorbij :).
Vandaar de terechte vraag: wat is mijn grootste angst?
En dat antwoord komt voorlopig niet.
Ik kan alleen maar vermoeden dat deze angst zo diep zit dat hij nog geen woorden heeft.
Volgens mijn energetisch therapeut is het antwoord nochtans simpel.
Toen ik voor het eerst bij haar binnenstapte, kreeg zij onmiddellijk het beeld door van mij op de brandstapel.
Ik ben in verschillende levens ‘platgedrukt’ en ‘de mond gesnoerd geweest’.
Dit zijn zaken die ik zelf (nog?) niet zie of voel.
Deze zaken zitten voor mij nog in het verborgene.
Daarom richt ik mij nu op lichaamswerk en sjamanistisch leren reizen.
Stap voor stap weet je nog ;).
Ik besef dat ik nog een rondje ‘demomen in de ogen kijken’ heb te doen.
En dat zal ik ook doen want er is geen andere weg, er is geen plan B.
Maar ik geef mezelf wel de tijd hiervoor.
En jij?
Leid jij mee op weg naar de nieuwe wereld of lijd jij mee?
Weet jij wat jouw grootste angst is?
Vind je de woorden?
Zet je hier stappen in?
En wil je op mijn schrijfsels reageren, dan hoor ik jou graag!
Groetjes,
Vicky